مامان خوبم، بابای مهربونم!
شما همیشه خواستید که همه چیزای زندگی رو داشته باشم، من شاهد تلاش و از خودگذشتگی شما هستم اما حالا که به سن نوجوانی رسیدم این همه امکانات و اسباب بازی و… نمی تونند تنهایی من رو پر کنند. وقتی دوستام رو می بینم که از خواهر و برادرشون تعریف می کنند یا وقتی صدای بازی بچه های همسایه رو میشنوم، این حس تنهایی، بیشتر اذیتم می کنه. مطمئنم با بزرگتر شدنم، این حس آزار دهنده با من بزرگ و بزرگتر خواهد شد، پس لطفا برای تنهایی من از خدای مهربون، خواهر و برادر بخواهید.
