امام خمینی (ره): مملکت ایران 35 میلیون حالا می گویند جمعیت دارد، وسعتش آنقدر است که برای 150 میلیون تا 200 میلیون جمعیت کافی است؛ یعنی اگر 200 میلیون جمعیت داشته باشد، در ایران به رفاه زندگی می کنند.
آیت الله خامنه ای: کشور ما با امکاناتی که دارد، می تواند 150 میلیون نفر جمعیت داشته باشد. من معتقد به کثرت جمعیتم. هر اقدام و تدبیری که می خواهد برای متوقف کردن رشد جمعیت انجام بگیرید، بعد از 150 میلیون انجام بگیرد.
ما نمی خواهیم این قضیه را با شعار و با اینکه «صلوات بفرست تمام بشود» و مانند اینها پیش ببریم؛ می خواهیم مسئله به شکل عمیق و علمی حل بشود، گره های ذهنی ای که وجود دارد باز بشود، حقیقت قضیه روشن بشود و به اعتقاد من ما می توانیم این کار را بکنیم؛ یعنی متفکرین ما و صاحبان دانش مرتبط با مسئله جمعیت -در هر بخشی از بخش ها- می توانند در این زمینه منطق صحیح و قابل قبولی را ارائه کنند. این…از گذاشتن قانون به نظر من مهم تر است، چون فرهنگ سازی در این مسئله، مثل خیلی از مسائل دیگر اجتماعی، حرف اوّل را می زند؛ باید فرهنگ سازی بشود که متاسفانه امروز این فرهنگ سازی نیست، تعطیل است؛ با اینکه گفته شده، ما هم گفته ایم، دیگران هم گفته اند، در مجلس هم مطرح شده، بعضی ها هم کم و بیش اینجا و آنجا بحث می کنند، لیکن کار فرهنگی به معنای صحیح انجام نگرفته.
بلاشک از نظر سیاست کلی کشور، کشور باید برود به سمت افزایش جمعیت؛ البته به نحو معقول و معتدل. همه اشکالات و ایرادهایی که وارد می شود؛ که بعضی از اشکالاتی را هم که مطرح می کنند ما دیده ایم، قابل برطرف شدن و قابل پاسخ دادن است. آنچه مهم است این است که کشور ما با ظرفیت طبیعی و با ویژگی جغرافیای سیاسی خود احتیاج دارد به یک جمعیت بیشتر؛ علاوه بر این -همانطور که قبلا هم گفته ایم مسئله نمای جوای برای کشور یک مسئله اساسی و مهم و تعیین کننده است.
اگر چنانچه با این شیوه های که امروز داریم حرکن می کنیم پیش برویم، در آینده نه چندان دور، یک کشور پیری خواهیم بود که علاج این بیماری پیری هم در حقیقت در دسترس نیست؛ حالا نه (اینکه) در دسترس ما نیست، (بلکه) در دسترس هیچکس نیست.
ببینید چه چیزهایی است که موجب می شود جامعه ما دچار میل به کم فرزندی بشود. این میل به کم بودن فرزند، یک عارضه است؛ و الّا انسان به طور طبیعی فرزند را دوست می دارد. چرا ترجیح می دهند افرادی که فقط یک فرزند داشته باشند؟ چرا ترجیح می دهند فقط دو فرزند داشته باشند؟ چرا زن به شکلی، مرد به شکلی پرهیز می کنند از فرزند داری؟
مگر جوان هفده ساله، هجده ساله، نوزده ساله، احتیاج ندارد به اطفاء نیاز جنسی و غریزهی جنسی؟ از آن طرف می گویند که اینها خانه ندارند، شغل ندارند، درآمد ندارند؛ ببینیم چگونه می شود کاری کرد که همه اینها با هم جمع بشود. ما نباید تصور بکنیم که حتما بایستی یک نفری خانهی ملکی داشته باشد، یک شغل درآمدداری داشته باشد، بعد ازدواج بکند؛ نه، أن یَکونوا فُقَراءَ یُغنِهُم الله مِن فَضلِه؛ این قرآن است (که) با ما دارد اینجور حرف می زند.
