امام كاظم عليه السلام:
كانَ النَّبىُّ صلي الله عليه و آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلى رُؤوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ
هرگاه صبح مى شد پيامبر صلي الله عليه و آله دست نوازش بر سر فرزندان و نوه هاى خود مىكشيدند.
📚 عدة الداعی، ص79
رسول اللّه صلى الله عليه و آله:
اُطلُبُوا الوَلَدَ وَ التَمِسوهُ؛ فَإنَّهُ قُرَّةُ العَينِ، و رَيحانَةُ القَلبِ
فرزند بخواهید و آن را طلب کنید؛ چرا که مایه روشنی چشم و شادی قلب است.
📚 مکارم الاخلاق: ج1، ص480، ح1665
رسول اکرم صلي الله عليه و آله:
لا يَدَع أحَدُكُم طَلَبَ الوَلَدِ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ إذا ماتَ و لَيسَ لَهُ وَلَدٌ انقَطَعَ اسمُهُ.
هيچ يك از شما نبايد فرزند خواهى را وا گذارد؛ چرا كه وقتى انسان بميرد و فرزندى نداشته باشد، از نام و آوازه مى افتد.
📚 المعجم الکبیر: ج23، ص210، ح369 عن حفصة
پيامبر صلي الله عليه و آله:
بَيْتٌ لا صِبْيانَ فيهِ لا بَرَكَةَ فيهِ
خانه اى كه كودك در آن نباشد، بركت ندارد.
📚 کنز العمال: ج16، ص274، ح44425
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله:
ما وُلِدَ في أهلِ بَيتٍ غُلامٌ إلاّ أصبَحَ فيهِم عِزٌّ لَم يَكُن
در هيچ خانوادهاى پسرى زاده نشده، مگر آن كه عزّتى يافتند كه پيش از آن نداشتند.
📚 المعجم الأوسط: ج7، ص244، ح7395
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله:
ريحُ الوَلَدِ مِن ريحِ الجَنَّةِ
بوى فرزند، [نسیمی] از بوى بهشت است.
📚 المعجم الأوسط: ج6، ص82، ح5860
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله:
الوَلَدُ للوالِدِ رَیحانَةٌ مِنَ اللهِ یَشَمُّها، (قَسَّمَها) بَینَ عِبادِهِ
فرزند برای پدر، گُلى خوشبو از جانب خداست که آن را می بوید. [این گل را خداوند] میان بندگانش تقسیم کرده است.
📚 عدة الداعی، ص76
رسول اکرم صلي الله عليه و آله:
الولَدُ ثمرةُ القَلبِ، وإنَّه مَجبَنةٌ، مَبخلةٌ، مَحزَنةٌ
فرزند، میوه دل است و همو، مایه ترس و بخل و اندوه است.
📚 کنز العمال، ج16، ص284، ح44486
رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله:
إنّ لِكُلِّ شَجَرَةٍ ثَمَرَةً، و ثَمَرَةُ القَلبِ الوَلَدُ
هر درختى ميوه اى دارد و ميوه دل فرزند است.
📚 الفردوس: ج1، ص204، ح779
رسول اللّه صلي الله عليه و آله:
مِن سَعادَةِ الرَّجُلِ الوَلَدُ الصّالِحُ
از سعادت مرد، داشتن فرزند شايسته است .
📚 الکافی، ج6، ص3، ح11
